...αν κουραστείς απ'τους ανθρώπους κι είναι όλα γύρω γκρεμισμένα, μην πας ταξίδι σ'άλλους τόπους, γύρνα σε μένα...

Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010


"..αυτή τη μέρα τη δική μας, άσε με να σου φωνάξω μείνε, να σε εκλιπαρήσω, να χωθώ και να μείνω εκεί μέσα, να παραδεχτώ, να νιώσω, να υπάρξω ξανά...στην αγκαλιά σου...και από αύριο προχωράμε μωρό μου..."

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

hold me

"Να είσαι όμορφη γιατί σε κοιτάζει. Να' χεις τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου: τα μάτια του. Να' χεις το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου: το δικό του χαμόγελο. Να μην έχεις τίποτα."


Έυα Ομηρόλη




MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Στο ίδιο δωμάτιο

Στον ίδιο χώρο, την ίδια ακριβώς στιγμή, τα λεπτά, οι διάρκειες, η ένταση..


Δεν μιλιούνται, δεν κοιτάζονται, δεν αγγίζονται, αλληλοπροσπερνούνται, αλληλοκρύβονται, με κοροϊδία, με χλευασμό, με προσπάθεια..


Η θύμηση, γλυκιά, αγκαλιάζει το σώμα, χαϊδεύει το μυαλό, γαληνεύει το πνεύμα, γεννάει χαμόγελο, ελκύει εικόνες ευτυχίας, χαράζει τη νέα πορεία, έξω, εκτός, αλλού, να σημάνει την αλλαγή..


Η έλλειψη, πικρή, σκληραίνει το σώμα, δαιμονίζει το μυαλό, οργίζει το πνεύμα, γεννάει πόνο, ελκύει εικόνες άυλες, χαράζει μια πορεία εντός, εγκλωβισμένη, επίμονα εκεί, επίπονα, να σημάνει την πτώση..


Στον ίδιο κύκλο, την ίδια ακριβώς ημέρα, τα δευτερόλεπτα, οι εκρήξεις, η ορμή.. 


Δεν επικοινωνούν, δεν τέμνονται, παράλληλα, παραλύρημα, παραλογισμός....παράνοια..


Και ο κύκλος....






MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com

Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

20

Το θυμάσαι, όταν μου είπες να μην κλαίω?
Το θυμάσαι όταν μου είπες να είμαι χαρούμενη?
Το θυμάσαι όταν μου είπες να είμαι δυνατή?
Το θυμάσαι όταν μου είπες να είμαι καλά?
Να είμαι τυχερή, να είμαι όμορφή, να είμαι προσεχτική, να είμαι ευαίσθητη, καλή, δυναμική, γλυκιά, τρυφερή, αισιόδοξη, ικανή, μετρημένη, έξυπνη, εύστοχη, σωστή....


Έχουν μνήμη τα λόγια? Έχουν ύπαρξη, έχουν χρόνο? Υπήρξαν αγαπημένε μου? Τα φαντάστηκα...τα ήθελα, τα φαντάστηκες..τα θέλησες? ....Τα θες...ξέρω...


Τι επίδραση έχει ο χρόνος μωρό μου? ... Μωρό μου ... Είναι αστείο ... Είναι από γλύκα ... Είναι από ζήλια...


Κοίτα μια μέρα που ξημέρωσε? Δεν έχω μνήμη....Τέτοια μέρα σε άφησα να μου ξεφύγεις? Τόσο άγρια? Τόσο σκληρή? Τόσο βρώμικη? Τόσο υγρή? 
Με έμαθες να στέκομαι, με έμαθες να ορθώνομαι, με έμαθες να προχωρώ, με έμαθες να συλλαβίζω, να μιλώ, να κάνω προτάσεις, να εκφράζομαι...με έμαθες να αγαπώ, να αγαπιέμαι, να το ζώ, να σου αφήνομαι, να σε διασκεδάζω, να τραγουδώ, να χορεύω, να διαβάζω, να μελετώ, να υπάρχω, να δηλώνομαι, να είμαι, να χορταίνω, να ξεδιψώ, να ξεκουράζομαι, να ζητώ, να θέλω, να διεκδικώ, να κλαίω, να σου κλαίγομαι και να κερδίζω, να κρυφογελώ, να παίζω, να παραπατώ, να αυτοσαρκάζομαι, να είμαι εγώ.....Γιατί δεν μου έμαθες να φυλλάγομαι?...Γιατί δεν μου δίδαξες τους οιωνούς? Γιατί δεν με προστάτευσες....Γιατί μου ξέφυγες μωρό μου??? 


Και γιατί, δεν μου ρίχνεις ένα βλέμμα.....Γιατί τόσο ξένος? Γιατί τόσο επίμονα εκτός? 


Μεγάλωσα με τα γιατί....20 χρόνια....3 γενιές....Άπειρα γιατί, δημιουργήματά μου...ξέρω...


Είμαι εδώ...δεν σε περιμένω πια...θα βρεθούμε, πια ξέρω....Δεν σε καλώ, θα έρθω, πια ξέρω, σου λέω...


Παιδί, λίγη, ισχνή, αδύναμη....Κι ύστερα πάλι αλλιώς...κύκλος...χρόνος... έλλειψη...Και χαρά τελικά, γιατί δεν ήσουν όνειρο...γιατί πέρασες, υπήρξες, γιατί έχω την αίσθηση, γιατί χώρεσα στην αγκαλιά σου, γιατί σε είχα και σε χάρηκα...γιατί θυμάμαι τα φιλιά, τα έχω επάνω μου....στο διάολο να πάει ο χρόνος....πάντα θα τα έχω...Την εικόνα και την αίσθηση....επάνω σε μια καρέκλα, να σε φτάσω, να σου μοιάσω, να σε καταλάβω, επάνω σε μια καρέκλα για το τελευταίο φιλί....Η καρέκλα μας, το φιλί μας, το χαμόγελο, το γέλιο....Το τελευταίο...πριν ακριβώς 20 χρόνια....


Μου λείπεις 









Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Με τσιγάρα βαριά...





Με τσιγάρα βαριά....γιατί χρειάζομαι το βάρος, να μην νιώθω, να μην το νιώθω....να το βαφτίζω πιο ελαφρύ, να ελαφρύνει και να βγει, στο φως...


Σα μεγάλο παιδί...γιατί λείπεις, γιατί σαν μικρό παιδί με έχασες και σε ξεγελώ, και ξεγελιέμαι....και πάω, προχωράω, σα μεγάλο παιδί, γελάω, πουλάω, το πουλάω, το' πιασες....πίστεψες, ανόητο πλάσμα....


Λες κι είναι έργο...παίξε μαζί μου, ατάκες, ψέμματα, ψεύτικα, τα δάκρυα και όλα, τα γέλια και ακόμα παραπάνω, τα τραγικά, τα έντονα, τα χάδια...η λήθη..




Μη ντραπώ και φανεί
Ψιθυρίζω....ντρέπομαι σου λέω....Άσε με...



Που ποτέ , Μα ποτέ , Δεν τελείωνω ό,τι αρχίζω....για να σε συντηρώ, για να συντηρούμε, για να μείνουμε μωρό μου, στο χρόνο, στο κάπου, στο άπειρο μας....Ποτέ, μα ποτέ....



Λες και τα μυστικά, Τα κρατούσα κρυφά, Για να μείνουν κρυμμένα.... μη μιλάς αγάπη μου, μη λες, μην πεις πουθενά, μη μοιραστείς, μην ζητήσεις, βοήθεια, κατανόηση, στήριξη, μη αγάπη μου, θα καείς, θα καεί, όλο αυτό που έχεις στο κεφάλι σου, το Έργο....μη....



Μια βουτιά στα βαθιά
Κι επιπλέω....Χάζεψε με, κοίτα με, δεν μπορείς να με πιάσεις πια, από μακριά, δες με, που σου χαμογελώ, το πιο δυνατό μου χαμόγελο αγαπημένη μου...Δεν βυθίζομαι....επιπλέω....


Τεντωμένο σκοινί
Να βαδίσω.....ΜΠΟΡΩ.... Χειροκρότησε με..... Άσε με.....κι ας πέσω.....μα εγώ μπορώ, μα εγώ θέλω, μα εγώ θα πάω, μα εγώ ΘΕΛΩ....μπορώ....

Με μια δόση θυμό, Που ποτέ, Δε μπορώ, Όσα θέλω να αρχίσω....Δεν υπάρχει πια ποτέ, μικρή μου, μοναδική μου, λατρεμένη μου....μωρό μου....Υπόκλιση....












Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010





"Μάτια μου εδώ στο τέλος μην έρχεσαι
αφού δε λιώνεις ίσως να καείς...."

Fleur Blance

Με είδες? Είδες εμένα? Είδες εδώ? Είδες και δεν μίλησες....Είδες και ένιωσες, αλλά δεν είπες...

Εγωισμός, μου...Λάθος, μου...Πάθη, μου...Αλλοιωσή, μου...

Κρύο, χειμώνιασε, κρύο και σε βρήκα, κρύο και σε έχασα, κρύο και σε ψάχνω, όχι εκεί που σε άφησα, στο δικό μου αλλού που τώρα μπορώ να κοιτάζω, δεν με απειλεί, δεν το γιάτρεψα, δεν μπορώ αλλά βρήκα το θράσος και το κοιτάζω..

Περπατώ, δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κενό, ήχοι άτονοι, θροισματά, ματιές κενές, χάδι...Χάδι γλυκό, χάδι γεμάτο, χάδι αληθνό, πάθος, έμπνευση, χαρά, ματιά γεμάτη τελικά, ήχοι όμορφοι, θροίσματα τρυφερά, πάνω....

Αχαριστία, μου...Τρέλα, μου...Παραορμητισμός, μου....Ανασυγκροτησή, μου...

Θα μείνω, θα δείξω, θα αφεθώ....χωρίς όρια, χωρίς ψέμα, χωρίς ενδοιασμό...

Εκανα το βήμα,είδα, αφέθηκα, τόλμησα, ΠΑΩ...

Δες με αγαπημένε μου, μπορείς να χαίρεσαι μαζί μου πια, μπορείς να λύσεις τα μάγια πια, μπορείς να προχωράς δίπλα μου πια, μπορείς να είσαι τόσο εδώ όσο εκεί...δεν υπάρχει μπέρδεμα, δεν υπάρχει σύγχηση, δεν υπάρχει μίσος, δεν υπάρχει επανάληψη...Σε ανακάλυψα....Πια...

Νίκη, μου...Ουσία, μου...Χαρά, μου...Εδώ, μου....

Ετοιμή..