...αν κουραστείς απ'τους ανθρώπους κι είναι όλα γύρω γκρεμισμένα, μην πας ταξίδι σ'άλλους τόπους, γύρνα σε μένα...
Τρίτη 15 Μαρτίου 2011
Μπήκες, σταθερό το βλέμμα, η περιέργεια του μυαλού το καθηλώνει, να μοιάσει αδιάφορο, διακριτικό. Θαμπωμένο, μόνο μπροστά..
Η πρώτη εικόνα, να μείνει και να χαραχτεί, να έχει ένταση για να μπορέσει να συντηρηθεί, στο χώρο και το χρόνο, στον ανταγωνισμό των χιλιάδων άλλων αγγιγμάτων που θα συναντήσει..
-στο βλέμμα-
Σχεδόν αναλλοίωτη, στο μέτρο του εφικτού, στην ευχή του ανέφικτου.
Όπως ακριβώς η πρώτη ματιά, το πρώτο φιλί, ναι το φιλί, το πρώτο, βεβιασμένο, άγαρμπο και άτσαλο, παθητικό, γλυκό, μοναδικά ανεξίτηλο
Η σταθερότητα, το κάνει να γυρνά, διστακτικά, στην αρχή, από ευγένεια, από ντροπή
Διακριτικότητα και άγνοια.
Χρώματα και μουσικές, μικρές, ελάχιστες αλήθειες, ηθελημένα δημιουργήματα, οφθαλμαπάτες και γλύκες, μπλεγμένα όλα σε μια σύνθεση ιδιαίτερη, χαρισματική, λίγο μονότονη, λίγο καλοβολεμένη, λίγο ανιαρή, όμορφη, τεχνάσματα άδολα, φτιασίδια σωρό και χαιδέματα
Ροή
Στο κέντρο, στο κάδρο, εικόνα επίμονα εκεί να αποπροσανατολίζει και να διεκδικεί και να κερδίζει
Άπειρες οι νίκες
Οι λάτρες, οι πιστοί και οι ξεμυαλισμένοι
-τέλος-
Ο τοίχος σηκώθηκε, με μανία να μπει το φράγμα, φόβος, μη δεις, μη καταλάβεις, μην αγγίξεις, μην αγγίζεις, μη μ'αγγίζεις
Χρωματιστά τα κομμάτια αλλά διαμελισμένα εδώ κι εκεί, άλλα πεταμένα, άλλα ξεχασμένα, άλλα επίπονα εκεί, μισοτελειωμένα τα έργα, κακοπαιγμένα τα σενάρια, άτσαλες μέρες, άδικες οι πράξεις, όλα κάτω
Δυο οι γραμμές και τις κρύβω, μη δεις, μη κοιτάς, μη με κοιτάς
Θα σου φανερωθώ

Η πρώτη εικόνα, να μείνει και να χαραχτεί, να έχει ένταση για να μπορέσει να συντηρηθεί, στο χώρο και το χρόνο, στον ανταγωνισμό των χιλιάδων άλλων αγγιγμάτων που θα συναντήσει..
-στο βλέμμα-
Σχεδόν αναλλοίωτη, στο μέτρο του εφικτού, στην ευχή του ανέφικτου.
Όπως ακριβώς η πρώτη ματιά, το πρώτο φιλί, ναι το φιλί, το πρώτο, βεβιασμένο, άγαρμπο και άτσαλο, παθητικό, γλυκό, μοναδικά ανεξίτηλο
Η σταθερότητα, το κάνει να γυρνά, διστακτικά, στην αρχή, από ευγένεια, από ντροπή
Διακριτικότητα και άγνοια.
Χρώματα και μουσικές, μικρές, ελάχιστες αλήθειες, ηθελημένα δημιουργήματα, οφθαλμαπάτες και γλύκες, μπλεγμένα όλα σε μια σύνθεση ιδιαίτερη, χαρισματική, λίγο μονότονη, λίγο καλοβολεμένη, λίγο ανιαρή, όμορφη, τεχνάσματα άδολα, φτιασίδια σωρό και χαιδέματα
Ροή
Στο κέντρο, στο κάδρο, εικόνα επίμονα εκεί να αποπροσανατολίζει και να διεκδικεί και να κερδίζει
Άπειρες οι νίκες
Οι λάτρες, οι πιστοί και οι ξεμυαλισμένοι
-τέλος-
Ο τοίχος σηκώθηκε, με μανία να μπει το φράγμα, φόβος, μη δεις, μη καταλάβεις, μην αγγίξεις, μην αγγίζεις, μη μ'αγγίζεις
Χρωματιστά τα κομμάτια αλλά διαμελισμένα εδώ κι εκεί, άλλα πεταμένα, άλλα ξεχασμένα, άλλα επίπονα εκεί, μισοτελειωμένα τα έργα, κακοπαιγμένα τα σενάρια, άτσαλες μέρες, άδικες οι πράξεις, όλα κάτω
Δυο οι γραμμές και τις κρύβω, μη δεις, μη κοιτάς, μη με κοιτάς
Θα σου φανερωθώ

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011
Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Διάρκεια και ένταση
Το μετρημένο και το αυθόρμητο
Αλλά να ξέρεις, δεν με ξύπνησε μέρα χωρίς χαμόγελο πλάι σου
Είναι νωρίς και το αύριο πάντα θα είναι μακρυά για εμάς
Η ευθύνη ολόδική μου
Ζήσαμε, ένιωσαν τα κορμιά μας το ένα το άλλο, την ανάσα σου αισθάνομαι επάνω μου ακόμα, δυνατά
Η αφή σου γλυκά με αποπροσανατόλισε, η ματιά σου σκληρά με διεκδίκησε, το γέλιο σου μοναδικά με ξεμυάλισε
Και το σήμερα που ξημέρωσε, άδειο, άδειος, θα περιφέρεσαι, δεν έχεις καταλάβει τίποτα
Η βαθιά ανάγκη μου να μην προσφέρω πόνο
Να μείνει η γεύση μου γλυκιά και η ανάμνηση λύτρωση
Ματαιοδοξία, δεν υπάρχει υστεροφημία στον έρωτα, ζεις και διαλύεσαι, τσαλακώνεσαι, κομματιάζεσαι και το αφήνεις να σε εξυμνεί..
Να μείνεις εκεί, να ανοίγεις τα μάτια σου αναζητώντας με, βάσανο να γίνει η λαχτάρα σου, εκεί, δαιμόνια παραδομένος, παθητικά ανίκανος για αλλαγή
Ζητάει ο εγωισμός, προσφέρει η αγάπη
Νιώσε

Το μετρημένο και το αυθόρμητο
Αλλά να ξέρεις, δεν με ξύπνησε μέρα χωρίς χαμόγελο πλάι σου
Είναι νωρίς και το αύριο πάντα θα είναι μακρυά για εμάς
Η ευθύνη ολόδική μου
Ζήσαμε, ένιωσαν τα κορμιά μας το ένα το άλλο, την ανάσα σου αισθάνομαι επάνω μου ακόμα, δυνατά
Η αφή σου γλυκά με αποπροσανατόλισε, η ματιά σου σκληρά με διεκδίκησε, το γέλιο σου μοναδικά με ξεμυάλισε
Και το σήμερα που ξημέρωσε, άδειο, άδειος, θα περιφέρεσαι, δεν έχεις καταλάβει τίποτα
Η βαθιά ανάγκη μου να μην προσφέρω πόνο
Να μείνει η γεύση μου γλυκιά και η ανάμνηση λύτρωση
Ματαιοδοξία, δεν υπάρχει υστεροφημία στον έρωτα, ζεις και διαλύεσαι, τσαλακώνεσαι, κομματιάζεσαι και το αφήνεις να σε εξυμνεί..
Να μείνεις εκεί, να ανοίγεις τα μάτια σου αναζητώντας με, βάσανο να γίνει η λαχτάρα σου, εκεί, δαιμόνια παραδομένος, παθητικά ανίκανος για αλλαγή
Ζητάει ο εγωισμός, προσφέρει η αγάπη
Νιώσε

Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)