21

Music Playlist at MixPod.com

Καταλαβαίνεις τι κάνεις, τι κάνω, τι κάνουμε...

Έχω χάσει τον έλεγχο, έχουμε κόψει τη ζωή σε μικρά μικρά κομμάτια και που και που διαλέγουμε και γευόμαστε -και η πληρότητα πίσω

Δεν γίνεται

Κολυμπάμε σε φουρτουνιασμένη θάλασσα αλλά θέλουμε τα μαλλιά μας στεγνά, κυλιόμαστε σε σκούρα χώματα αλλά θέλουμε τα ρούχα μας λευκά...

Δεν γίνεται όταν το έχεις γευτεί το απόλυτο να αρκείσαι στο ένα

Μία νύχτα, μία ώρα, μια στιγμή

Τι την κοιτάς τη φωτιά αν δεν θες να ζεσταθείς?

Τι την ακουμπάς την βροχή αν δεν θες να μουσκέψεις?

Τι βγαίνεις στο βοριά αν δεν θες να ριγήσεις?

Δεν θα το συνηθίσω αυτό μου το ρόλο μαζί σου, τον αγαπάω όπως κάθε τι που μου δίνει την ευκαιρία να σε αγγίζω άλλα δεν ταιριάζουμε, αλλιώς, αλλιώς το έχω μάθει το πλάι σου

Σε λατρεύω

Music Playlist at MixPod.com

Απόψε δεν πάω πουθενά | DOC TV | documenting everyday life

Απόψε δεν πάω πουθενά | DOC TV | documenting everyday life

Στη θάλασσα

Αν η στιγμή μπορούσε να κρατηθεί
 στο χρόνο-ευγνωμοσύνη, 
κόντρα στην αγνωμοσύνη

Το άγγιγμα μου, είναι για σένα το στρώμα, 
το σκέπασμα, το μαξιλάρι

Το άγγιγμα σου, είναι για μένα ο ύπνος μου 

-δυο παιδιά έπιασαν σήμερα το ένα το άλλο,
 θυμάσαι?-

Η ανάσα μου, είναι για σένα το άρωμα, 
το χρώμα, η αίσθηση

Η ανάσα σου είναι για μένα η φύση

-δυο παιδιά ήρθαν σήμερα τόσο κοντά που 
ενώθηκαν οι αναπνοές τους, πρόσεξες?-

Η ματιά μου, είναι για σένα ο καθρέφτης, 
είναι η γλύκα, είναι η έννοια

Η ματιά σου, είναι για μένα η εικόνα

-δυο παιδιά έπαιξαν σήμερα με τα μάτια μας, 
είδες?-

Μη φεύγεις, είμαι άρρωστη, είμαι μόνη, 
είμαι άλλου, είμαι τίποτα, θα φύγω...
να σε εκβιάσω-γιατί?

Μη φεύγεις, σ' αγαπάω, σε νοιάζομαι, 
θα σε προσέχω, σε θέλω, τώρα..
να σε δελεάσω-γιατί?

Μη φεύγεις-δεν μπορώ να φωνάξω, 
άλαλο παρακαλητό...άηχο παραμιλητό
...κενό ουρλιαχτό, μη φεύγεις

Ψέμματα..ποτέ δεν έφυγες, δεν το ήθελα,
 το είπα, δεν το προσπάθησα, στο πέρασα

Παλεύω

Είναι ανάγκη να σε δω

Ανάγκη και επιθυμία, γλυκιά και 
αδυσώπητη, παρασέρνει και καλεί, 
η επανάληψη

Ο αέρας δαιμονισμένος, αισθάνθηκα πως 
θα εισβάλει μέσα στο σπίτι, και θα τα πάρει
 όλα μαζί του, το  ήθελα, το αισθάνθηκα...
Είναι άδικο καμιά φορά που αυτά που 
αισθανόμαστε πως θα γίνουν, μένουν τελικά 
μόνο αίσθηση, κρίμα η προετοιμασία..

Ο αέρας  ηρέμησε, το μυαλό έχει μείνει πίσω..

Είναι τέλεια όταν σε έχω στη θάλασσα, 
τέλεια τα μαλλιά σου όταν τα χαιδεύει 
ο αλμυρός άνεμος, 
τέλεια τα χέρια σου-το εννοούσα-όταν 
τα βρέχει η υγρασία,
 τέλεια η ματιά όταν καθρεφτίζει
 το απέραντο

Μια θάλασσα ζητώ να χαθούμε για πάντα, 

στο "θ" και στο "λ", θέλω, θυμάμαι, θυμώνω

στο "θ" και στο "λ", λόγια, λιώνω, λατρεύω

στο "α" και στο "σ", αγγίζω, αισθάνομαι, άφηνομαι

στο "α" και στο "σ", σημαίνω, στέκομαι, στιγμή

Παίζω με τις λέξεις για να θυμάμαι τις 
πράξεις μας, παίζω με τις λέξεις, 
τις ενώνω σε αλυσίδες αγάπη μου, 
για να σε κλείσω μέσα σε αυτές

Στην υγειά της στιγμής που σε ζώ
 και γεμίζω εικόνες

Μη με διαβάζεις, δες...
Μη με καλείς, άκου με...
Μη με χαιδεύεις, τσαλακωσέ με...
 Κι όταν πια δεν θα αναγνωρίζομαι 
θα με ξεχάσεις, τη τρέλα μου κι εμένα...
για σήμερα μονάχα δώσ' μου μια ιδέα 
για να κλείσω τα μάτια μου..ιδέα μου

Άηχο

Αναρωτιέμαι ποιανού η ροή είναι χειρότερη, εκείνου που κοιτάζει πληγωμένος από ψηλά ή εκείνου που σέρνεται...


Κλείσ'το. Ή καλύτερα κλειστό.

Κι όταν το σώμα δεν ακολουθεί, όταν πλησιάζεις και η ανάσα αρνείται?
Όταν τα μάγια σε κρατάνε πίσω, όταν η αλήθεια πονά, όταν τα ψέματα καταστρέφουν?


Κι όταν όλα συσσωρευμένα ζητάνε απήχηση, αποδοχή και λύση..
Ένα χέρι, να κρατήσει το δικό μου και να μου δείξει το φως, πάλι ζητάω τ'απ'αλλού, πάλι κατεβάζω τα ρολά, πάλι χάνομαι και χάνω, εμποδίζω και εμποδίζομαι


Βαρέθηκα


Υποκρισία και ψέμα, ανικανοποίητη να περιστρέφομαι γύρω από τον άξονα μου
Που το έκρυψα, που το καταχώνιασα εκείνο το γλυκό και άδολο χαμόγελο, πως είμαι σίγουρη πως κάποτε το είχα?....

Χαλάσματα

ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ γκρεμίστηκε χτες.

Απέναντί μου. Παλιά μονοκατοικία. Χαλάσματα. Ο πορτοκαλί εκσκαφέας με τον μακρύ τεντωμένο λαιμό του στέκεται από πάνω του, μοναδικός επιζήσας. Ερπύστριες σαν τανκς, σκουριασμένες. Από κάτω ζωές. Πρώην. Στιγμές Πολυτεχνεία. Χαμένες. Χώματα ανακατεμένα. Κουκουλωμένο συναίσθημα. Μια ρόδα. Ενα παιδικό κουκλάκι. Πατημένο. Του λείπει το ένα χέρι - σαν να ζητά βοήθεια. Δεν θα το ακούσει κανείς.

Τη νύχτα έβλεπα τα φώτα απέναντί μου· απ' τα ανοιχτά παραθυρόφυλλα. Αντηχούσαν ζωές. Με παρηγορούσαν. Διπλανές φωνές, τώρα ακυρωμένες. Τώρα σιωπή. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Ούτε επιβεβαιώνεται. Μόνο διαγράφει.

ΠΑΝΩ στον ιερό βράχο του ναού του Ποσειδώνα, στο Σούνιο. Εμείς. Χτιζόταν παράλληλα με τον ναό της Αφαίας στην Αίγινα. Δέος. Πέρδικες. Εξήντα μέτρα από κάτω η θάλασσα. Το κύμα, live in concert. Με τη συμφωνική ορχήστρα των Αθηνών. Αν δω πλοίο να έρχεται με μαύρα πανιά, θα πηδήξω. Οπως ο Αιγέας. Οι πλευρές του ναού είναι κτισμένες στα μάτια σου. Δωρικοί κίονες, πρόναοι, μαλακό μάρμαρο. Αλλα χαλάσματα. Μοναδικά. Δυόμισι χιλιάδων ετών. Τα περισσότερα ανάγλυφά τους έχουν φθαρεί. Τουλάχιστον αυτά μένουν.

ΒΛΕΠΩ τη θάλασσα που κατεβαίνει αργά. Ο ήλιος βουτάει στα ανεκπλήρωτα, η επιθυμία του είναι θανάτου. Από τη φυλακή των ματιών σου περνάει κάποια στιγμή η Μακρόνησος. Να πάμε. Εμείς. Οι αιώνια καταδικασμένοι. Σαν κλειδωμένα προγράμματα. Σαν ιστορία της αρχαιότητας που περρίσσεψε από τη διδακτέα ύλη. Σαν ανομολόγητος εγκλεισμός απεξάρτησης.

ΜΗ ΜΙΛΑΣ. Κάθε λέξη είναι μια προδοσία. Αν ποτέ καταλάβουμε ότι οι λέξεις είναι πάντα εις βάρος μας, τότε ίσως μπορέσουμε να πλησιάσουμε περισσότερο τις ζωές μας. Γράφοντας προσπαθείς να κλείσεις κάποιες πληγές. Τελικά, τις ανοίγεις περισσότερο· για να μπορέσεις να δεις καθαρά μέσα τους: Μια τρύπα. Μια λεκάνη με αίμα. Μια φιάλη οξυγόνου. Μια αγκαλιά. Μόνη.

Τι είναι ευτυχία; Να ρωτήσουμε αυτούς που έγραψαν για τους ορισμούς της. Επειδή ήταν δυστυχισμένοι. Να ρωτήσουμε τον Αλντο Καροτενούτο, τον Ρολάν Μπαρτ, τον Ντοστογιέφσκι. Να μας πουν. Να σωθούμε απ' αυτήν γράφοντας. Μιλώντας. Οριστικά.

Ακου εν δυνάμει συναίσθημα. Εννοείς μήπως υπό κατασκευή; Εργο για σόλο βιολί;

Δεν γνωρίζω τον όρο. Υστερα από τόσο ρήμαγμα η θεωρία του έρωτα γίνεται θεσμικό πλαίσιο για την αποκήρυξή του.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ενδεικτικό το ότι δεν μίλησες ποτέ για αντήχηση, αλλά μόνο για απόηχο; Αυτό που φεύγει κουβαλάει στο βλέμμα του τον θάνατο αυτού που υπήρξε. Το κενό βλέμμα ήταν μόλις πριν η διαφάνεια του κόσμου. Σήμερα, μια διαδικασία απόσυρσης. Η όψη των πραγμάτων αλλάζει, τα πράγματα παραμένουν ίδια. Ομως η αναστάτωση και η επιθυμία γι' αυτά έχουν γίνει αδιαφορία. Και φόβος.

Γκρεμός.

ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ πια ξυπνούν οι λέξεις. Λυπημένες, ανοργάνωτες, με παραμορφωμένα χαρακτηριστικά. Παίρνω μια χούφτα απ' αυτές, τις σφίγγω στο χέρι μου. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και τις πετάω. Εκεί που κάποτε ορθωνόταν η παλιά μονοκατοικία, ένας σκύλος στρώνει προσεκτικά μια εφημερίδα για να καθίσει. Οι λέξεις πέφτουν στα δόντια του. Τις μασάει με δυσκολία, αλλά τις καταπίνει.

Ο Ντοστογιέφσκι, νεκρός από το 1881. Ο ναός τού Ποσειδώνα είναι ακόμα εκεί. Στο Σούνιο. Εμείς λείπουμε.

Σταύρος Σταυρόπουλος

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Music Playlist at MixPod.com

Διαβάστε επίσης

Στην κατηγορία

Βιβλίο

Στη στήλη

Νύχτα είναι - θα περάσει

hurt me

Music Playlist at MixPod.com

Love is killing me so sweet,
Like a tortured and a need for my way back home.
Hurt me when I'm close to you,
Tell me lies and not the truth, carv your arms in my skin....

Love destroy my chroming soul,
See the gas sheeps of the chrome to another world.
Hurt me when I'm close to you,
Tell me lies and not the truth, carv your arms in my skin....

Hurt me when I'm close to you...Hurt me...

Λιγότερο τολμηρή από όσο θα έπρεπε, αποπροσανατολισμένη


-καθώς πάντα-


Φτωχή στα μάτια που λατρεύτηκαν, περιοδικά δειλή, έφυγα..


Κυνήγησε με κι άσε με, στάσου να με κοιτάς και κρύψου από μένα, άγγιξε με και δίωξε με, πόνεσε με και αγάπα με


Οι νύχτες άηχες, οι μέρες στεγνές, η ροή στο κενό, έφυγα..


Περίμενε με και φύγε, αγκάλιασε με και βρίσε με, φίλα με και πλήγωσε με


Οι κινήσεις άλογες, οι φλόγες ακίνητες, η πορεία στο πουθενά


Βυθίζομαι 


Θα έρθει μια μέρα που θα βρεις το κουράγιο, θα δω το τίμημα, 
Θα έρθει μια μέρα που θα σταθείς παγωμένος
Θα έρθει μια μέρα χωρίς υπομονή
Θα έρθει μια μέρα που θα έρθεις


Με τρέλα ή με λογική -δίκαια και τα δυο-  και θα με αντιμετωπίσεις
Και θα με κομματιάσεις, αν στην ημέρα δεν έχω βγει πρώτη εγώ

Μπήκες, σταθερό το βλέμμα, η περιέργεια του μυαλού το καθηλώνει, να μοιάσει αδιάφορο, διακριτικό. Θαμπωμένο, μόνο μπροστά..


Η πρώτη εικόνα, να μείνει και να χαραχτεί, να έχει ένταση για να μπορέσει να συντηρηθεί, στο χώρο και το χρόνο, στον ανταγωνισμό των χιλιάδων άλλων αγγιγμάτων που θα συναντήσει..


-στο βλέμμα-


Σχεδόν αναλλοίωτη, στο μέτρο του εφικτού, στην ευχή του ανέφικτου.


Όπως ακριβώς η πρώτη ματιά, το πρώτο φιλί, ναι το φιλί, το πρώτο, βεβιασμένο, άγαρμπο και άτσαλο, παθητικό, γλυκό, μοναδικά ανεξίτηλο


Η σταθερότητα, το κάνει να γυρνά, διστακτικά, στην αρχή, από ευγένεια, από ντροπή


Διακριτικότητα και άγνοια.


Χρώματα και μουσικές, μικρές, ελάχιστες αλήθειες, ηθελημένα δημιουργήματα, οφθαλμαπάτες και γλύκες, μπλεγμένα όλα σε μια σύνθεση ιδιαίτερη, χαρισματική, λίγο μονότονη, λίγο καλοβολεμένη, λίγο ανιαρή, όμορφη, τεχνάσματα άδολα, φτιασίδια σωρό και χαιδέματα


Ροή


Στο κέντρο, στο κάδρο, εικόνα επίμονα εκεί να αποπροσανατολίζει και να διεκδικεί και να κερδίζει


Άπειρες οι νίκες


Οι λάτρες, οι πιστοί και οι ξεμυαλισμένοι


-τέλος-


Ο τοίχος σηκώθηκε, με μανία να μπει το φράγμα, φόβος, μη δεις, μη καταλάβεις, μην αγγίξεις, μην αγγίζεις, μη μ'αγγίζεις


Χρωματιστά τα κομμάτια αλλά διαμελισμένα εδώ κι εκεί, άλλα πεταμένα, άλλα ξεχασμένα, άλλα επίπονα εκεί, μισοτελειωμένα τα έργα, κακοπαιγμένα τα σενάρια, άτσαλες μέρες, άδικες οι πράξεις, όλα κάτω


Δυο οι γραμμές και τις κρύβω, μη δεις, μη κοιτάς, μη με κοιτάς


Θα σου φανερωθώ




Music Playlist at MixPod.com

Music Playlist at MixPod.com

Πετάω και πετάς

Μεθάω και μεθάς

Τι θαύμα ν αγαπάς

Μ'όλη αυτή την αγάπη τριγύρω

Αγκαλιά

Και γυρνάμε και πάμε αγκαλιά

Στον χορό των άστρων 

Πάντα θα λέμε το ναι

Πουθενά

Πουθενά δεν χωράμε

Στη γη πουθενά

Ο χορός των άστρων Θεέ μου

Ας μην πάψει ποτέ

Διάρκεια και ένταση
Το μετρημένο και το αυθόρμητο
Αλλά να ξέρεις, δεν με ξύπνησε μέρα χωρίς χαμόγελο πλάι σου


Είναι νωρίς και το αύριο πάντα θα είναι μακρυά για εμάς
Η ευθύνη ολόδική  μου


Ζήσαμε, ένιωσαν τα κορμιά μας το ένα το άλλο, την ανάσα σου αισθάνομαι επάνω μου ακόμα, δυνατά
Η αφή σου γλυκά με αποπροσανατόλισε, η ματιά σου σκληρά με διεκδίκησε,  το γέλιο σου μοναδικά με ξεμυάλισε


Και το σήμερα που ξημέρωσε, άδειο, άδειος, θα περιφέρεσαι, δεν έχεις καταλάβει τίποτα
Η βαθιά ανάγκη μου να μην προσφέρω πόνο


Να μείνει η γεύση μου γλυκιά και η ανάμνηση λύτρωση
Ματαιοδοξία, δεν υπάρχει υστεροφημία στον έρωτα, ζεις και διαλύεσαι, τσαλακώνεσαι, κομματιάζεσαι και το αφήνεις να σε εξυμνεί..


Να μείνεις εκεί, να ανοίγεις τα μάτια σου αναζητώντας με, βάσανο να γίνει η λαχτάρα σου, εκεί, δαιμόνια παραδομένος, παθητικά ανίκανος για αλλαγή


Ζητάει ο εγωισμός, προσφέρει η αγάπη


Νιώσε



Music Playlist at MixPod.com

Έκθεση και παράθεση...γιατί να παλεύω...για ποιο από τα δύο....


Για μια γλυκιά μέρα, φωτεινή και όμορφη που θα έρθω, θα κρυφτώ ξανά στα χέρια σου..θα πέσω στην αγκαλιά σου με τη συσσωρευμένη ορμή όλου αυτού του του καιρού και δεν θα σε διαλύσω αλλά θα σε ξανακάνω ένα, μαζί μου..Και θα το δεις, πόσο χαρούμενη και πόσο γελαστή θα είμαι, πόση γαλήνη και ηρεμία θα απορρέει το βλέμμα και το κορμί μου στην αγκαλιά σου...τόσο λαμπερή όσο και η μέρα μας


Με γαλήνη και ηρεμία και με απόλυτη αποδοχή, λάθη, πάθη, χαρές, λύπες, έτσι θα σφίξουμε ξανά ο ένας τον άλλο, με απόλυτη συγχώρεση...


Δεν υπάρχει πολύς χρόνος μωρό μου, υπάρχει φθορά, απώλεια και απόσταση, δεν έχει σημασία το λίγο ή το πολύ του, δεν υπάρχει μακρύς δρόμος όταν υπάρχει προορισμός...και εγώ ξέρω..


Δεν είναι πια μοίρα, είναι γνώση, είναι θέληση, είναι το σώμα μου γυμνό χωρίς τα χέρια σου, παγωμένο..