Σε περίμενα...
Ένιωσα την αφή σου στο δέρμα μου, τα ακροδάχτυλά σου, να παίζεις...
Ζωντάνεψε η μυρωδιά σου, με περιγραφή, στα σεντόνια μου..
Ταίριαξε η γεύση σου, με τη δική μου, ξανά, παρομοιάστηκε, μέσα μου..
Άγγιξε η ματιά σου την προσμονή μου, αυτό που ακόμα μενει να με καίει..
Γλύκανες με τη φωνή σου όλα μου, χαμογέλασα, στον ήχο σου..
Βράχηκα, βγήκα στη βροχή και την άφησα επάνω μου, να τρέξει, έλεγξε όλες τις αισθήσεις μου και ήρθες
Σε περίμενα..
Άγγιξε η ματιά σου την προσμονή μου, αυτό που ακόμα μενει να με καίει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλύκανες με τη φωνή σου όλα μου, χαμογέλασα, στον ήχο σου...
απιστευτοι στιχοι!!Το χω νιωσει....
Με κάτι σαν εξαγνισμό το κλείνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα, πόσο απ' τον εαυτό του να επενδύσει
κάποιος σε κάποιον άλλο.
Όμορφα γράφεις, καλές γιορτές εύχομαι.
Ειναι όμορφα να το νιώθεις, ακόμα και όταν συνειδητοποιείς πως ακόμα και κάτω από τη βροχή, καίγεσαι τελικά, πας και καίγεσαι, με συνειδηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές Ειρήνη μου..
Μα κάτι σαν εξαγνισμό, ψάχνω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ίσως τελικά δεν έχει να κάνει με πόσο επενδύεις αλλά εκείνο το κάτι που επενδύεται από μόνο του, άβουλα, αλόγιστα, ανεξέλεγκτα ακόμα
Σε ευχαριστώ πολύ Κωνσταντίνε
Καλές γιορτές και από μένα.
..γιατί υπάρχουν και αναμονές που αξίζουν
ΑπάντησηΔιαγραφήκι η δικιά σου άξιζε,μ΄ακούς;
με φιλιά
καλησπέρα
Άξιζε και αξίζει, πέρα από κάθε τι, για όσο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ' ακούς, εσύ.
Σ' ευχαριστώ, anima
Φιλιά