Ένας καλός φίλος μου είπε....ας τον ακούσω...θα γελάσει που το κάνω εδώ...χα....δεν μπορω να γράψω αυτό που μου έρχεται....οπότε...ας γελάσει...
Που να είσαι και που να είμαι και πως προλάβαμε και χαθήκαμε...άλλαξε η τροχιά, άλλαξε η έκπληξη, άλλαξε η ζωή, γνωστό το ρητό, κοίτα την επιβαβαίωση, δες, φώναξε...
Είναι η νύχτα μου, νύχτα που μου έλειψε, νύχτα που έψαχνα, να λογοκριθώ?...έστω..
Στα χέρια μου, εκεί εντοπίζεται, επάνω στο δέρμα μου, στις άκρες των μαλλιών μου, που πέφτουν, που ακουμπάνε...επάνω μου πια...στα πόδια μου, η φορά, η ταχύτητα, ο προορισμός, της μέρας και της νύχτας...μέσα στο σώμα μου...δεν υπάρχει, δεν ζητάει, δεν οδηγεί, δεν είναι κενό, είναι σαν κενό...όμορφο.....στα μάτια μου, το απέναντι, η εικόνα, λείπει, χάλασε, τη χάλασα, λείπει, αναζητά, βρίσκει και δημιουργεί...είναι εδώ...
Τα μέλη, τα μελλόμενα, τα αμελητέα, τα μιλημένα και τα δυσοίωνα ανείπωτα, ακόμα ή πάντα...
Είναι όμορφη η νύχτα μου....και δεν ελέγχω αν έχει έμπνευση, αλλά έχει στα σίγουρα έλεγχο και εμένα...όλη δική της...
Στο μυαλό μου...θάλασσα..όλα.... θαλασσινά...βουτιά και σε έπιασα...βουτιά και σε αγκάλιασα, βουτιά και σε βρήκα, μια βουτιά μας χωρίζει, ή καλύτερα η δική μου απόφαση για βουτιά...θα σε βρώ, έτσι θα σε βρώ πια, μόνο έτσι και μέχρι τότε δεν θα σε ψάχνω, όση κι αν είναι η λαχτάρα μου...Λαχτάρα..όμορφη λέξη, μελωδική, δική σου...το στόμα σου...από το στόμα σου...
Στο κόκκινο και το μπλε μας...μισώ το κόκκινο...
Που να είσαι και που να είμαι και πως προλάβαμε και χαθήκαμε...άλλαξε η τροχιά, άλλαξε η έκπληξη, άλλαξε η ζωή, γνωστό το ρητό, κοίτα την επιβαβαίωση, δες, φώναξε...
Είναι η νύχτα μου, νύχτα που μου έλειψε, νύχτα που έψαχνα, να λογοκριθώ?...έστω..
Στα χέρια μου, εκεί εντοπίζεται, επάνω στο δέρμα μου, στις άκρες των μαλλιών μου, που πέφτουν, που ακουμπάνε...επάνω μου πια...στα πόδια μου, η φορά, η ταχύτητα, ο προορισμός, της μέρας και της νύχτας...μέσα στο σώμα μου...δεν υπάρχει, δεν ζητάει, δεν οδηγεί, δεν είναι κενό, είναι σαν κενό...όμορφο.....στα μάτια μου, το απέναντι, η εικόνα, λείπει, χάλασε, τη χάλασα, λείπει, αναζητά, βρίσκει και δημιουργεί...είναι εδώ...
Τα μέλη, τα μελλόμενα, τα αμελητέα, τα μιλημένα και τα δυσοίωνα ανείπωτα, ακόμα ή πάντα...
Είναι όμορφη η νύχτα μου....και δεν ελέγχω αν έχει έμπνευση, αλλά έχει στα σίγουρα έλεγχο και εμένα...όλη δική της...
Στο μυαλό μου...θάλασσα..όλα.... θαλασσινά...βουτιά και σε έπιασα...βουτιά και σε αγκάλιασα, βουτιά και σε βρήκα, μια βουτιά μας χωρίζει, ή καλύτερα η δική μου απόφαση για βουτιά...θα σε βρώ, έτσι θα σε βρώ πια, μόνο έτσι και μέχρι τότε δεν θα σε ψάχνω, όση κι αν είναι η λαχτάρα μου...Λαχτάρα..όμορφη λέξη, μελωδική, δική σου...το στόμα σου...από το στόμα σου...
Στο κόκκινο και το μπλε μας...μισώ το κόκκινο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου