Με τσιγάρα βαριά....γιατί χρειάζομαι το βάρος, να μην νιώθω, να μην το νιώθω....να το βαφτίζω πιο ελαφρύ, να ελαφρύνει και να βγει, στο φως...
Σα μεγάλο παιδί...γιατί λείπεις, γιατί σαν μικρό παιδί με έχασες και σε ξεγελώ, και ξεγελιέμαι....και πάω, προχωράω, σα μεγάλο παιδί, γελάω, πουλάω, το πουλάω, το' πιασες....πίστεψες, ανόητο πλάσμα....
Λες κι είναι έργο...παίξε μαζί μου, ατάκες, ψέμματα, ψεύτικα, τα δάκρυα και όλα, τα γέλια και ακόμα παραπάνω, τα τραγικά, τα έντονα, τα χάδια...η λήθη..
Μη ντραπώ και φανεί
Ψιθυρίζω....ντρέπομαι σου λέω....Άσε με...
Που ποτέ , Μα ποτέ , Δεν τελείωνω ό,τι αρχίζω....για να σε συντηρώ, για να συντηρούμε, για να μείνουμε μωρό μου, στο χρόνο, στο κάπου, στο άπειρο μας....Ποτέ, μα ποτέ....
Λες και τα μυστικά, Τα κρατούσα κρυφά, Για να μείνουν κρυμμένα.... μη μιλάς αγάπη μου, μη λες, μην πεις πουθενά, μη μοιραστείς, μην ζητήσεις, βοήθεια, κατανόηση, στήριξη, μη αγάπη μου, θα καείς, θα καεί, όλο αυτό που έχεις στο κεφάλι σου, το Έργο....μη....
Μια βουτιά στα βαθιά
Κι επιπλέω....Χάζεψε με, κοίτα με, δεν μπορείς να με πιάσεις πια, από μακριά, δες με, που σου χαμογελώ, το πιο δυνατό μου χαμόγελο αγαπημένη μου...Δεν βυθίζομαι....επιπλέω....
Τεντωμένο σκοινί
Να βαδίσω.....ΜΠΟΡΩ.... Χειροκρότησε με..... Άσε με.....κι ας πέσω.....μα εγώ μπορώ, μα εγώ θέλω, μα εγώ θα πάω, μα εγώ ΘΕΛΩ....μπορώ....
Με μια δόση θυμό, Που ποτέ, Δε μπορώ, Όσα θέλω να αρχίσω....Δεν υπάρχει πια ποτέ, μικρή μου, μοναδική μου, λατρεμένη μου....μωρό μου....Υπόκλιση....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου