...αν κουραστείς απ'τους ανθρώπους κι είναι όλα γύρω γκρεμισμένα, μην πας ταξίδι σ'άλλους τόπους, γύρνα σε μένα...

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ανάγκη

Η ικανοποιημένη, από την αρχή της ζωής, η δοτική, σε πληρότητα, όποια ανάγκη..αχάριστος ο άνθρωπος, από τη φύση του, ανάγκες ικανοποιημένες δημιουργούν νέες, άλλες, κι άλλες, σωρεία αναγκών..


Ανάγκη για το πρότυπο, ανάγκη για κάποιον που πολύ αγάπησα, για χάδι, για αγκαλιά, για προστασία
Και τελικά πόσο δύσκολη η πορεία, η συνέχεια, η ισορροπία, όταν βιώνεις μια ανάγκη που καμία πρόγνωση για ικανοποίηση δεν έχει..
Να βάλω στην ανάγκη μου άλλες μορφές, αφές διαφορετικές, πρόσωπα υπαρκτά, ποιον να κοροιδέψω, εμένα, τους άλλους, τη ζωή, την ανάγκη?
Υποκατάστασα οι άντρες, λήθη, ψέμα..δεν γλυκαίνεται η ανάγκη έτσι, κι αν για λίγο ηρεμεί τις ώρες που φουντώνει τα γκρεμίζει όλα, τα σαρώνει, τα ισοπεδώνει, πλανάται μονη της, κυριαρχεί, να διαλύσει, να χαλάσει ισορροπίες, να με καταπιεί, όλη να γίνω, όλη να την νιώσω..


Που είσαι?
Που ήσουν?
Χωρίς εμένα πως?
Με σκέφτεσαι?
Υπάρχεις για μένα?
Γιατί?
Ρώτα με πως το άντεξα..
Πώς το δέχτηκα, αν..
Γιατί επιμένω?
Πως αλλιώς?
Για πού?
Για πόσο?
Να γυρίσεις πίσω, ακούς?
Θα το κάνεις?
Μόνο για μένα?
Αν θα σου χαριστώ, αν θα σε συγχωρέσω, αν θα είμαι εδώ, αν θα μείνω..
Ρωτάς?
Φοβάσαι?
Εισαι τυφλός?
Ή είσαι απλά τόσο μακρυά..


Ανάγκη, για διάλογο, μα δεν με κούρασε ο μονόλογος, αξίζει, καλύπτει, χαιδευεί την απουσία..











Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου