...αν κουραστείς απ'τους ανθρώπους κι είναι όλα γύρω γκρεμισμένα, μην πας ταξίδι σ'άλλους τόπους, γύρνα σε μένα...

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Χρόνος

Σμίκρυνση και γιγάντωση, της ελπίδας..
Εχθρός, γιατρός, ο μεγαλύτερος, ο πιο ύπουλος, ο πιο δειλός..


Ανίατη η πληγή, ανίκανος ο θεραπευτής, ποσά εξάλλου βλέμματα, πόσες αγκαλιές, πόση αγάπη, άλλη, να φέρει, όσα..
Τι να αλλάξει και πως να γίνει τελικά η υπέρβαση όταν η πληγή χρόνια αιμοραγεί..Δεν την κλείνει ο χρόνος, δεν την επουλώνει, ψυχή μου..


Καμιά φορά σκέφτομαι..ο χρόνος απειλή για εμάς και το ονειρό μου, την προσμονή μου. Αν δεν σε πήρε μακρυά μου η στιγμή θα τα καταφέρει αυτός και πως διάολο να το σταματήσω τώρα αυτό μου λες?


Πως να τον κάνω να μην φεύγει, να μας περιμένει και πως να το πάρω απόφαση όταν αντιφατικά ορθώνεται μπροστά μου μια ιδέα άλλη, πως ο χρόνος και τα δεινά του, η κατάληξη θα με φέρουν ξανά σε εσένα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου