Παρουσία

Σκέφτομαι καμιά φορά, κι αν γυρίσεις εκεί ακριβώς που με άφησες. πως θα με βρείς..
Τρόμος. Αν σε έβλεπα στο δρόμο, δεν θα σε αναγνώριζα, απόγνωση..
Δεν θα έρθεις, δεν θα φύγω, λέω, μα έφυγα..

Πέρασε κι άλλος χρόνος, δεν φάνηκες, ούτε ίχνος, ούτε ένα τόσο δα μκρό, ελάχιστο σημαδάκι, ούτε μια ματιά, έστω άυλη, ούτε ένα χάδι, έστω σκοτεινό..

Που σε άφησα, που με παράτησες, γιατί..

Ερωτεύτηκα, βρήκα απόλυτα, την ευτυχία, την έχω στα χερια μου ακούς και θέλω να στη μοιράσω, βρήκα ότι ήθελα, έφτιαξα ότι ποθούσα, καταξιώθηκα, αγαπήθηκα όσο δεν πάει..
Και μένω μισή, και πιο λίγο από μισή, μ'ακούς?
Χατήρι, κράτα ανοιχτές για μένα τις αισθήσεις σου και ας είναι παραμύθι, ας είναι όνειρο, οφθαλμαπάτη, ψέμα ακόμα αλλά κράτα τις, γιατί χωρίς θα διαλύθώ..

Άκου, γνέψε μου, μύρισε με, κράτα τα μάτια σου ανοχτά, στις νύχτες και στις μέρες και κοίτα με, γύρνα να γευτείς τις χαρές μου, μαζί μου..έχω τόση χαρά, για σένα που εσύ τίποτα δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσεις, έτοιμη χαρά, προσφερόμενη, χαρισμένη, δοτική..

Ξέρεις τι σημαίνει επιμένω?
Ξέρεις πως περάσαν οι χρόνοι, κι άλλος ένας τώρα στο σωρό...
Να ξερες πόσο μου κοστίζει η ισορροπία..

Σε φιλώ..